Wim: "2024 was een druk jaar vol belangrijke nieuwsmomenten"

En plots duikt hij op als ‘Boom’ in The Masked Singer. Wim De Vilder (55) is al 25 jaar lang niet meer weg te denken op onze televisieschermen. Elke dag om één uur en om zeven uur vertelt hij als nieuwsanker over het reilen en zeilen in de wereld. Hoe is het om al zo lang een bekend gezicht te zijn in Vlaanderen?

Dag Wim, hoe gaat het met je?

Wim: “Met mij gaat alles goed. 2024 was wel een druk jaar, met veel belangrijke nieuwsmomenten. We hadden twee keer verkiezingen in België: in juni de Europese parlementsverkiezingen, en in oktober de provincie- en gemeenteraadsverkiezingen. Daarnaast waren er ook de Amerikaanse presidentsverkiezingen in het najaar. Dat zijn altijd drukke periodes op een nieuwsredactie, maar ik vind het ook leuk om op zo’n momenten bezig te zijn met nieuws.”
 

Je presenteert dagelijks het nieuws. Hoe is het om al zo lang als publiek figuur te leven?

Wim: “Het is niet iets wat van de ene dag op de andere gebeurt. Toen ik pas begon als nieuwsanker, werd ik nog niet vaak herkend. Na verloop van tijd verandert dat. Hoe langer je werkt voor televisie, hoe meer mensen je kennen.”

Word je vaak herkend dan?

Wim: “Ja, nu wel. Ik word heel vaak herkend. Maar dat stoort me meestal niet. Mensen zijn altijd heel vriendelijk en spreken me vaak aan met mijn voornaam. Dat toont aan dat ze me als vertrouwd persoon zien, en dat doet me wel plezier. Het grappige is dat ik zelf vaak niet eens doorheb dat mensen naar me kijken. Het zijn meestal de mensen met wie ik op dat moment ben die het opmerken. Dan zeggen mijn vrienden: ‘Ze hebben je weer herkend, Wim.’”

Wat is het gekste dat je zoal meemaakte?

Wim: “Het gekste is altijd wanneer ik herkend word op plekken waar ik dat niet verwacht, vooral in het buitenland. Vlamingen kom je echt overal tegen: van Italië tot Australië en van Indonesië tot Noorwegen. Het overvalt me soms als ik plots in het Nederlands word aangesproken, ver van huis.”

Hoe ben je nieuwsanker geworden? Was dat een toevalstreffer, of heb je er altijd van gedroomd?

Wim: “Eigenlijk is het wel een kinderdroom. Vrienden van vroeger vertellen me dat ik als kind al ‘journaaltje’ wilde spelen. Dan verzonnen we nieuwsberichten en deden we de nieuwslezers na. Ik vond dat geweldig. Ik heb uiteindelijk rechten gestudeerd, maar bleef altijd gefascineerd door televisie. In mijn huidige job kan ik die opleiding combineren met mijn passie voor televisie.”

Je werk brengt vaak zware thema’s met zich mee. Hoe ga je daarmee om? 

Wim: “Er zijn wel eens momenten dat ik afstand zou willen nemen van de job. Ik probeer er niet constant mee bezig te zijn, want het is inderdaad niet altijd fijn nieuws dat ik moet brengen. Op momenten dat ik vakantie heb, probeer ik even los te laten. Maar zodra ik terug aan het werk ben, zorg ik ervoor dat ik bijbeen en weer helemaal mee ben met de actualiteit.”

Beïnvloedt je werk je privéleven?

Wim: “Toch wel. Als journalist werk je vaak wanneer anderen vrij hebben: in het weekend, ’s avonds, op feestdagen zoals Kerstmis of tijdens de vakantie wanneer het buiten prachtig weer is. Maar ik vind dat niet erg; het is juist fijn om geen vaste werkuren te hebben. Elke dag dezelfde uren werken zou ik nogal saai vinden, denk ik.”

Hoe zou je leven eruitzien als je geen nieuwsanker was geworden?

Wim: “Misschien was ik dan wel dierenarts geworden, want ik ben graag bij dieren. Of anders was ik misschien diplomaat geworden, iets helemaal anders dus. Diplomaten wonen vaak jarenlang in het buitenland om hun land te vertegenwoordigen. Dat had ik mezelf ook wel graag zien doen.”

Had je verwacht dat je zo lang het gezicht van het journaal zou blijven?

Wim: “Eerlijk gezegd, nee. Nu doe ik dit al meer dan 25 jaar en dat is echt wel lang. Maar ik geniet er nog altijd van, en ik werk graag bij de VRT. Ik heb er fijne collega’s van alle leeftijden en achtergronden. Ik leer elke dag bij, en dat is heel waardevol. Je bent nooit te oud om te leren.”

Zou je zeggen dat je een ‘normaal’ leven leidt?

Wim: “Misschien niet helemaal: ik ben best een publiek figuur, werk hard en heb regelmatig stress. Toch heb ik een interessante en boeiende job. Een echt normaal leven is het misschien niet, maar ik zou voor geen geld ter wereld willen ruilen.”

Je hebt ook meegedaan aan het nieuwe seizoen van The Masked Singer. Is dat voor herhaling vatbaar?

Wim: “Dat was echt fantastisch! Ik heb altijd nog eens willen zingen, iets wat ik vroeger veel deed. Ik zong als tiener en twintiger in een koor. In The Masked Singer kreeg ik de kans om als ‘Boom’ op te treden, en dat was een hele ervaring. Ik zou het zo opnieuw willen doen, maar nee, ik ben niet van plan om nu elke week op een podium te gaan staan.”

Wat is volgens jou de sleutel tot succes?

Wim: “Ik geloof dat geluk een rol speelt, maar voor een deel bepaal je dat geluk ook zelf. Je mag niet verwachten dat de dingen zomaar in je schoot worden geworpen. Je moet bereid zijn om hard te werken en jezelf in te zetten, maar doe dat door samen te werken met anderen, niet ten koste van anderen. Blijf vriendelijk en empathisch, gebruik je talenten, en werk samen. Vaak heb je geduld nodig. Niets komt vanzelf.”