Denk jij dat KLJ je jong kan houden?

Marc Messian is al jaar en dag proost bij KLJ en Groene Kring. Dagelijks wordt hij omgeven door KLJ’ers, groot en klein. Hij staat altijd klaar voor een goed gesprek of een helpende hand. Hoe Marc al zo lang kan meedraaien? Omdat de KLJ’ers hem jong houden, natuurlijk! “KLJ’ers leren me elke dag iets bij”, aldus Marc.

Dag Marc. Hoe lang ben jij al aan de KLJ verbonden?

Marc: “Eigenlijk ben ik bij de KSA begonnen als lid van de Hoofdraad of de Provinciale Leiding. In 1997 heeft de bisschop mij gevraagd of ik de proost van West-Vlaanderen wou worden. Exact een maand na mijn benoeming werd Raf benoemd voor Oost-Vlaanderen. Als je dat even uitrekent, dan weet je hoeveel jaar ik al verbonden ben aan de KLJ. Wellicht ben ik dus een van de oudste leden.”
 

Je hebt dus nooit in een KLJ gezeten?

Marc: “Dat is niet helemaal waar. Hoe ik bij de KLJ terecht ben gekomen is eigenlijk een apart verhaal. In 1991 was ik leraar in Kortrijk en mijn leerlingen waren van slag omdat een KLJ-afdeling in de buurt getroffen was door een overlijden. Aangezien ik deze triestige sfeer aanvoelde, probeerde ik mijn leerlingen hier wat mee te leren omgaan. Kort nadien hebben twee van mijn leerlingen – die ook in het KLJ-bestuur zaten – me gevraagd om er eens kort over te babbelen in hun afdeling. Daarna kreeg ik de vraag om de proost van hun KLJ-afdeling te worden. En twee jaar later kwam de vraag om gewestproost te worden.”

Hoe vind jij dat om met zo'n onderwerp bezig te zijn?

Marc: “Je hebt natuurlijk niet in de hand dat zulke dingen gebeuren, maar je hebt wel controle hoe je ermee omgaat en net daar probeer ik mijn steentje bij te dragen. Ik probeer mensen te helpen om hun verlies een plaatsje te geven. Op die manier heb ik het gevoel dat ik iets kan betekenen voor jongeren in mijn omgeving.”

Normaal gezien kan je maar KLJ-lid zijn tot je 35, maar jij bent een uitzondering. Hoe komt dat? 

Marc: “Ja, het moment dat ik proost werd, was ik eigenlijk al ouder. Ik ben ervan overtuigd dat elke KLJ-afdeling op een bepaalde manier nood heeft aan een vader- of moederfiguur, maar je moet deze rol wel goed invullen. Daarmee bedoel ik niet dat je KLJ’ers moet gaan pamperen. In tegendeel zelfs, laat ze hun plan maar trekken, zolang ze weten bij wie ze terechtkunnen wanneer het misloopt. Jong zijn is leren uit je fouten en de jeugdbeweging is de ideale plaats om dat te doen. In de maatschappij word je soms heel lang op je fouten afgekeurd, maar bij de KLJ is elk nieuw werkjaar een nieuw begin. Dat komt misschien omdat iedereen de fouten die gemaakt worden, herkent.”

Wat maakt dat jij als +35 nog zo geëngageerd bent voor de KLJ? 

Marc: “Mijn liefde voor mensen. Ik probeer er te zijn voor mensen door aanwezig te zijn. Ben ik daarom bij alle activiteiten? Absoluut niet, steeds minder zelfs. Ik merk dat ik elk jaar moet afbouwen, omdat ik een drukke agenda heb. Maar als ik aanwezig ben, dan weten de KLJ’ers dat ze altijd op mijn hulp kunnen rekenen. Zo gaan bijvoorbeeld de sommige vergaderingen bij mij thuis door en probeer ik op elk Regionaal Bestuur aanwezig te zijn. Ik ben ook betrokken bij alles van werkgroep K.”

Heb je het gevoel dat jij anders in het leven staat dan leeftijdgenoten die niet verbonden zijn aan een jeugdbeweging? 

Marc: “Dat is een heel moeilijke vergelijking, want mijn leeftijdsgenoten leren veel van hun kinderen en kleinkinderen, maar ik leer net veel van KLJ’ers. Het gebeurt dikwijls wanneer ik samenzit met de regionale leiding of werkgroep K dat ik een domme vraag stel over technologie. De KLJ’ers kunnen het me dan in een handomdraai uitleggen. In die zin kan ik heel veel van hen leren.”

Wat heb je nog geleerd van KLJ’ers?

Marc: “Ze houden me eigenlijk jong, omdat ze zelf jong zijn. Ze zullen me wel eens een ‘opa’ noemen, maar daar kan ik gelukkig om lachen. Ze laten me anders naar de maatschappij kijken en leren me vooral niet vastgeroest te zitten in het leven. Door hen durf ik out of the box te denken. Zo was er ooit een KLJ-trouw waar de gehuwden niet met rijst mochten gooien. Ze konden er dan niets beters op vinden dan met tarwe te gooien (lacht). Dat jongeren op zo’n manier de grens opzoeken, vind ik schitterend. Het zijn zeker en vast zulke zaken die me jeugdig houden.”

Kan KLJ je volgens jou dan jong houden? 

Marc: “Absoluut. KLJ daagt me zelfs uit om jong te blijven. Zonder mijn ontmoetingen bij KLJ zou ik helemaal anders zijn. Ze geven je vaak stof tot nadenken en veranderen je visie. Het gebeurt dikwijls dat er in de ochtend of avond bij mij een lampje gaat branden door iets wat iemand tegen mij heeft gezegd. Wat mij ook heel jong houdt, zijn de KLJ’ers die trouwen en wiens ceremonie ik mag begeleiden. Of de geboortekaartjes die je achteraf in je brievenbus krijgt. De connecties met de hen zijn enorm familiair, zeker hier in West-Vlaanderen. Er gaat geen week voorbij dat ik geen KLJ’ers in huis heb voor vergaderingen of andere activiteiten.”

De slogan van KLJ is ‘KLJ, da’s voor het leven’ en jij brengt dat eigenlijk echt volledig in de praktijk.

Marc: “Ik denk dat KLJ nood heeft aan figuren die een deel van de geschiedenis met zich meedragen. Helaas is er veel afwisseling tussen functies binnen jeugdbewegingen. Daarom voel je dat er nood is aan een aantal sleutelfiguren die voor een stukje de continuïteit bewaken. Die taak neem ik graag op mij.”

Jij bent inderdaad zo’n vast figuur binnen KLJ. Zal jouw engagement bij KLJ ook na je pensioen nog blijven doorlopen?

Marc: “Dat is een goede vraag. Ik heb daar nog niet echt bij stilgestaan. Bij de parochie word je gevraagd om te stoppen als je 75 jaar bent, al mag je daar ook vroeger voor kiezen. Of ik dat ga doen, weet ik nog niet. Het is nog een dikke 10 jaar, dus we zullen dag per dag zien. Volgens mij is die continuïteit wel fundamenteel in een jeugdbeweging.”