Straffe KLJ'er Arjan Raeymaekers is professioneel boomverzorger

Soms zie je ze aan het werk tijdens een (hoofd)animatorcursus van KLJ, maar vaker vind je Arjan Raeymaekers (26, KLJ Reet) ergens hoog in de bomen. Daar speurt ze naar mogelijke ziektes en doet ze het nodige snoei- en zaagwerk. Arjan is namelijk gecertificeerd boomverzorger. Het is een spannende job, waar heel wat kennis en klimwerk voor nodig is. Toch voelt het onderhoud van die bomen voor Arjan niet altijd als werken aan. “Ik heb al bomen mogen verzorgen op unieke plaatsen, zoals Plopsaland, de VRT en het Koninklijk Paleis. Daar geniet ik enorm van.”

Arjan wist al sinds het derde middelbaar wat ze wilde worden: boomchirurg. Tijdens bosklassen ging ze een week lang de natuur onderhouden in de Ardennen. Het weer was slecht en iedereen vond het verschrikkelijk, maar Arjan beleefde de tijd van haar leven. En omdat boomverzorging voornamelijk een mannenwereld is, vroeg ze zich in het zesde middelbaar af of het ook iets voor vrouwen kon zijn. Daar maakte ze vervolgens haar eindwerk over, “al was het resultaat van dat eindwerk best gênant”, lacht ze. Ondertussen heeft ze haar droom waargemaakt en is ze een van de vijftal gecertificeerde vrouwelijke boomverzorgers in ons land.

[Lees verder onder de foto.]

Na het middelbaar ben je dus meteen boomverzorger geworden?

“Ik was inderdaad van plan om aan de opleiding te beginnen, maar vlak daarvoor verongelukte een collega van mijn mama, die toevallig boomverzorger was in bijberoep. Tijdens een klus viel hij uit een boom en hij overleefde het niet. Mijn ouders wilden dus logischerwijs niet dat ik hetzelfde beroep zou gaan uitvoeren. Daarom schreef ik me in voor de bacheloropleiding Groenmanagement. Ik koos ervoor om al mijn stages te doen in de boomverzorging en zo kwam ik bij het bedrijf Krinkels NV terecht. Na mijn stage bleef ik er – tot op de dag van vandaag – aan de slag als werfleider. Vervolgens heb ik toch een opleiding voor boomverzorger gevolgd en heb ik het nodige certificaat gehaald. Sinds een jaar ben ik boomverzorger in bijberoep.”

Wat houden je twee jobs precies in?

“Krinkels onderhoudt heel wat bomen in opdracht van steden en gemeenten. Ik ben er voornamelijk een boomtechnieker die anderen aanstuurt en planningen maakt. Ter plaatse kijk ik wat er mis is met de bomen: zijn ze ziek of stabiel genoeg? Ik bepaal wat er moet gebeuren als er iets mis is. De boom vellen, verplaatsen of snoeien? De opties zijn eindeloos. Bovendien heb ik me gespecialiseerd in computersystemen waarmee je kan bepalen hoe ziek bomen zijn. Doordat Krinkels het grootste groenbedrijf van het land is, komen we op mooie werven. Zo werkte ik bijvoorbeeld al in Plopsaland. In mijn rapport moet ik dan bijvoorbeeld schrijven ‘De boom bij Mega Mindy heeft een ziekte’.” (lacht)

“In bijberoep doe ik het echte onderhoudswerk, van bomen snoeien tot vellen of demonteren. Daarvoor werk ik met enkele andere boomverzorgers samen in een alliantie die we ‘De Bomeniers’ genoemd hebben. We zijn allemaal zelfstandigen, dus we doen elk onze eigen administratie en werken elk met onze eigen klanten. Maar doordat iedereen zijn eigen specialisatie heeft, kunnen we ook altijd inspelen op de behoeftes van onze klanten. Ik ken bijvoorbeeld theoretisch veel over het aanplanten van bomen, maar ik heb het nodige materiaal niet. Een van mijn collega’s heeft dat materiaal wel, dus dan werken we samen. Zo kom ik uiteindelijk overal in België, van de zee tot in de Ardennen.”

[Lees verder onder de foto.]

Wat moet je precies doen om boomverzorger te worden?

“De overheid organiseert om de viertal maanden examens waarmee je een certificaat kan halen. Iedereen kan eraan deelnemen. Je hoeft dus geen externe opleiding te volgen, maar dan zijn je slaagkansen kleiner. Het examen bestaat uit enkele onderdelen: een theoretisch deel, een mondelinge proef, een veldproef waarbij je op locatie moet zeggen wat er mis is met de bomen en een klimproef. Bij mijn eerste poging was ik niet geslaagd, onder meer doordat ik niet goed genoeg kon klimmen. Ik besloot om daar extra op te trainen. Tijdens het Belgisch kampioenschap boomklimmen – ja, dat bestaat echt (lacht) – leerde ik iemand kennen die ook in Engeland werkt. Zij gaf aan dat ze daar enorm veel werk had in de winter, terwijl het hier in België dan een rustige periode is. Ik vroeg al lachend hoe goed mijn Engels moest zijn om haar te komen helpen. Uiteindelijk nam ik een loopbaanonderbreking en ging ik voor drie maanden naar Engeland. Ik kon er enorm veel klimmen. Toen ik later het examen opnieuw aflegde, slaagde ik met glans.”

Wat is het leukste aan je job?

“Sommige mensen gaan ergens naartoe op vakantie. Ik kom op dezelfde plek voor mijn job. Geweldig toch? Niet veel mensen beseffen op welke unieke plaatsen boomverzorgers komen. Ik heb bijvoorbeeld al bij de koning gesnoeid, rondom het paleis van Laken. Mijn hond – die ik bijna overal mee naartoe neem – heeft er zelfs gespeeld met de honden van het paleis. De koning heb ik jammer genoeg niet gezien. Maar de opdracht die voor mij persoonlijk heel leuk was, was het bomenonderhoud aan mijn middelbare school. De herinneringen kwamen zo terug.”

[Lees verder onder de foto.]

Hoe gevaarlijk is je job?

“Met kettingzagen ben ik altijd op mijn hoede. Ik heb er al veel ongevallen mee zien gebeuren. Dat zijn nooit kleine wondjes, hé. Gelukkig ben ik lang gevrijwaard geweest van ongelukken, maar vorig jaar heb ik toch iets ernstig meegemaakt. Ik was horizontaal uit een boom gevallen. Dat wil zeggen dat ik niet tegen de grond gekwakt ben, maar wel tegen de stam van de boom. Ik probeerde me nog af te zetten, maar ik draaide verder door waardoor de ligamenten van mijn enkel volledig stuk gingen. Ik kon enkele maanden niet meer klimmen en heb ook een tijdje schrik gehad.”

“Daarnaast ben ik ook eens in een hoornaarsnest terechtgekomen, wat nochtans een typisch voorbeeld is uit de cursus. Tijdens het klimmen voelde ik een harde steek in mijn rug. Ik greep ernaar en plots had ik zo’n hoornaar vast. Die begon heel mijn hand vol te prikken. Toen pas zag ik hoeveel hoornaars er rond mij zaten. Normaal zie je zo’n groep hoornaars wel, maar die dag was het lichtjes aan het regenen, waardoor ze minder goed zichtbaar waren. In totaal werd ik zo’n 25 keer gestoken.”

Je bent al sinds je kindertijd KLJ-lid en bent ook al enkele jaren VKB’er, een van de instructeurs die de animatorcursussen begeleidt. Heb je ook veel bijgeleerd via de KLJ?

“Ja, enorm veel. Cursussen begeleiden is bijvoorbeeld heel intens. Van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat geef je cursusblokken, zit je constant samen met dezelfde kleine groep en zie je de groepsdynamica op korte tijd snel evolueren. Zo’n cursusweek of -weekend voelt als vakantie, maar je bent er wel stikkapot van. Veel van de vaardigheden die ik zo geleerd heb – bijvoorbeeld goed communiceren en omgaan met een groep – gebruik ik nu in mijn job. Ik ben bovendien ook trots om een KLJ’er te zijn. Zoals ik in dit interview uren over boomverzorging kan praten, zo kan ik met mijn collega’s uren praten over de KLJ. Zij staan dan versteld dat ik als vrijwilliger een week lang een cursus begeleid. Mijn tip voor iedereen is dus: grijp met beide handen wat KLJ je te bieden heeft.”

Tekst & foto: Jonas Smeulders