-9: wie zijn ze? Hoe zijn ze?

Een kind leert heel veel bij tussen 6 en 9 jaar. In deze leeftijdscategorie zijn kinderen heel leergierig. Naar school gaan vinden ze vaak best wel leuk. Als ze ouder worden, worden ze steeds beter in ...

• schrijven

• verbanden leggen

• verwoorden wat ze denken of voelen

• spelregels begrijpen

• met geld omgaan

• fijne motoriek bv. coördinatie bij balspelen, knutselen, snijden, veters binden ...

• …

In een groep van 6-, 7-, 8- en 9-jarigen zitten dus heel veel niveauverschillen. Dat kan voor jou als leid(st)er wat moeilijk zijn, maar dat kan ook een voordeel zijn: zo kunnen kinderen elkaar helpen en van elkaar leren.

Sommige kinderen hebben leerproblemen. En jij als leid(st)er weet niet altijd wie worstelt met lezen, rekenen of schrijven. Kinderen die dit niet zo goed kunnen, doen dit vaak ook niet graag. Ze zijn bang om uitgelachen te worden. Kinderen met leerproblemen voelen zich vaak minderwaardig op school. Zorg ervoor dat ze zich bij KLJ niet zo hoeven te voelen:

• Verplicht kinderen niet om iets luidop te lezen.​

• Stel je spel en opdrachten zo visueel mogelijk voor, met een tekening of prentje.

Kinderen zijn heel beweeglijk: ze verkennen graag hun grenzen, ze experimenteren ... Geef hen die ruimte, letterlijk en figuurlijk. Speel méé, met alle fantasie en energie die dat vraagt, en hou niet gewoon ‘toezicht’ wanneer ze spelen. Zo kun je meespelend hun grenzen bewaken.

Deze kinderen hebben nog veel fantasie. Als kleuter geloofden ze nog in sprookjes, dat is nu wel voorbij. Maar ze spelen nog steeds graag in een wereld die niet écht bestaat, tenzij in hun verbeelding. Daar kunnen ze vliegen, daar hebben ze superkrachten, daar belanden ze in landen die ze alleen kennen van strips en tv, daar trouwen ze met een prins op een draak …

Hun spel moet niet altijd door jou geregisseerd worden. Vrij spelen vinden ze geweldig: met vrienden of op hun eentje doen waar ze zin in hebben.

Jonge kinderen leven in sneltempo en staan nog niet stil bij wat ze doen of wie ze zijn. Kinderen vormen een beeld over zichzelf door hoe anderen hen zien: hun vriendjes, mama en papa, de juf, de leid(st)er. Ze merken aan de reacties van anderen wat ze goed doen en wat niet. Daarom is het belangrijk hen expliciet te zeggen wat ze goed doen.

Emoties zijn voor hen nog niet zo complex. Bijvoorbeeld: wie een spel wint, is blij. Als iemand valt, is dat grappig. Is het ergens donker, dan hebben ze daar schrik van. Een liefje hebben, betekent nog niet dat je elkaar kust. Mag je een ander kind zijn gocart testen, dan is dat je vriend.

​Ze kijken op naar grote mensen. Ze hebben die nodig, om zich veilig te voelen, om antwoorden op hun duizenden vragen te krijgen, om problemen voor hen op te lossen. Ze weten dat bv. leid(st)ers beter weten dan hen wat gevaarlijk is. Als ze niet meteen luisteren, is dat vaak niet omdat ze je heel bewust negeren, maar omdat ze opgaan in hun spel.

Deze jonge kinderen nemen vaak de tijd niet om stil te staan bij hun gedrag. Een straf kan bij hen echt corrigerend werken, omdat ze dan even hun gedrag en de consequenties ervan moeten overdenken.

Vrienden krijgen echt een plaats in het leven van een lagereschoolkind. Ze leren rekening houden met iemand anders en zoeken een eigen plaatsje in een groep.
Ze ontdekken ook voor het eerst verschillen tussen leeftijdsgenoten: in hoe ze eruitzien, in hoe ze presteren ... Hierdoor ontstaan soms machtsverhoudingen die tot pesten kunnen leiden.

In de samenleving worden kinderen al vlug geconfronteerd met het verschil tussen mannen en vrouwen. En dat nemen ze gemakkelijk over, door dat imitatiegedrag voelen ze zich ‘groot’. Zo willen heel wat jongens graag stoere dingen doen, en veel meisjes zich bezighouden met 'meisjesdingen'. Gelukkig wordt steeds duidelijker dat niet alles zo stereotiep verdeeld moet worden. Bij KLJ vinden we het vooral belangrijk dat kinderen zich goed voelen, ongeacht waarmee ze bezig zijn. Toch maken jonge kinderen gemakkelijk een onderscheid tussen 'jongensachtig' en 'meisjesachtig', en dat is best normaal op hun leeftijd. Daarom biedt KLJ een variatie aan activiteiten aan, waarbij ze samen kunnen spelen. Is dat nu een ‘jongensachtige’ of ‘meisjesachtige’ activiteit, zolang ze zich maar amuseren en goed voelen. 

Hoewel hun lichaam nog niet echt geslachtskenmerken (zoals schaamhaar of borsten) ontwikkelt, vinden ze het toch niet meer zo normaal om in hun blootje rond te lopen. Echte privacy zoals tieners dat vragen, hebben ze nog geen nood aan.