Ketnet-wrappers Sander Gillis en Thomas Van Achteren vertellen over hun vriendschap

Van samen de opnames onveilig maken over een pintje drinken op café tot elkaar bellen ’s nachts voor hulp: Ketnet-wrappers Thomas Van Achteren (25) en Sander Gillis (28) zijn niet alleen collega’s, maar ook vrienden – “vrollega’s”, als je het hen zelf vraagt. “Ook al zijn we aan het werk, we beleven samen een leuke tijd als vrienden.”

Zowel Sander als Thomas hebben een drukke agenda. Naast Ketnet-wrappers zijn de twee nog op andere manieren actief in de media- en televisiewereld. Sander is ook MNM-dj en Thomas is te zien als Jelle in de telenovelle Lisa op VTM. Door hun strakke planning zien ze elkaar niet zo vaak, maar wanneer ze elkaar tegenkomen, beleven ze dolle pret. “Mensen denken altijd dat de wrappers vaak samen zijn, maar dat valt wel mee”, zegt Sander. “We komen alleen maar samen bij evenementen, zoals Het Gala van de Gouden K’s. Tijdens het jaar zijn dat slechts vijf of zes momenten, maar die zijn wel altijd supertof.”

Wanneer alle wrappers samen zijn, gaat dat niet onopgemerkt voorbij. “Een luide boel is verzekerd”, zegt Thomas. “Op zulke dagen is iedereen van de productie altijd wat lastig op ons. We hypen elkaar dan op waardoor we niet kunnen focussen. Daardoor zijn zulke opnames de traagste, maar wel altijd de fijnste”, vult Sander aan.

[Lees verder onder de foto.]

Zijn Thomas en Sander naast Ketnet-wrappers dan zelf ook vrienden? Die indruk krijg je toch als je naar televisie kijkt. Thomas omschrijft zichzelf en Sander als vrollega’s, waarmee hij aangeeft dat ze zowel collega’s als vrienden zijn. “Ook al ben je op het werk, je beleeft samen een leuke tijd zoals vrienden dat doen.” Ook Sander beschouwt Thomas niet zomaar als een collega. “Toen ik bij Ketnet kwam, schrok ik dat ik echt een vriendengroep aantrof. Maar ik kan het intussen bevestigen: de Ketnetploeg is meer dan een groep collega’s. Als ik in de buurt ben, stuur ik Thomas bijvoorbeeld een berichtje en doen we een terrasje. Dat doe je niet met mensen die enkel collega’s zijn.”

Ruzie binnen de groep? Dat heeft zich volgens de twee wrappers nog nooit voorgedaan. Volgens Thomas omdat ze elkaar niet zo veel zien. “Als je eens allemaal samen zit, dan vind je dat tof en geniet je van elkaars aandacht. We zien elkaar allemaal heel graag. Ruzie? Nee, dat gebeurt niet bij ons.” Sander vult aan dat de job ook invloed heeft. “We beseffen allemaal goed dat we een focking zalige job hebben.” “We mogen onze twee pollekes kussen dat we dit mogen doen”, zegt Thomas.

“Het is misschien gek om te geloven, maar we amuseren ons gewoon samen. Ketnet is een beetje onze speeltuin, waarin we een paar keer in de week ons innerlijke klein kind mogen loslaten. Dat is fantastisch. We zijn ook niet bezig met conflicten, maar met ons keigoed te amuseren.”

“In het begin zagen we elkaar veel”, zegt Thomas. “Ik denk dat ik tijdens de eerste twee jaar bij Ketnet meer op Sanders sofa heb geslapen in Brussel dan in mijn eigen bed in Mechelen.” Voor Sander is Thomas ook een vriend op wie hij kan rekenen op de gekste momenten. “Soms zit je in een situatie waarin je iemand nodig hebt, maar je je afvraagt wie daar zot genoeg voor is én snel wil helpen. Thomas is één van die paar mensen die ik dan kan bellen en die direct afkomt.”

De twee weten elkaar altijd te vinden. Ook om eens goed te gaan feesten. “Dat heeft het verleden al uitgewezen”, vertelt Sander. “Ik wilde graag een huis huren in Gent om tien dagen, non-stop, de Gentse Feesten te vieren. Toen dacht ik: wie is zo zot als een achterdeur om mee te gaan?” Thomas dus. Ze hebben uiteindelijk samen goed gefeest in Gent, maar Sander was Thomas wel vaak kwijt. Thomas: “Sander had voor mij een tracker gekocht die ik aan mijn schoen had gehangen. Als ik dan weg was, drukte ik op de tracker en kreeg Sander een melding van mijn locatie. Dat waren grappige momenten.” (lacht)

[Lees verder onder de foto.]

“Iemand die je altijd kan bellen”, “iemand bij wie je altijd terechtkan, no matter what”, “een onvoorwaardelijke steun”, zo omschrijven Sander en Thomas een vriend. Daarnaast vinden ze eerlijkheid binnen een vriendschap ook belangrijk. “Stel dat ik iets doe waarmee mijn maat niet akkoord gaat? Dan moet hij dat zeggen. Zelf moet ik dan ook niet boos worden, want hij zegt dat om me te helpen”, legt Thomas uit. Sander sluit zich daarbij aan. Volgens hem mogen vrienden altijd net iets meer zeggen dan anderen. “Als onbekenden iets negatiefs zeggen, dan denk ik: ‘ja dat zal wel’. Maar als vrienden iets zeggen, zowel positief als negatief, komt dat dubbel zo hard binnen en begin je toch verder na te denken.”

Beiden zijn zeer sociaal, maar hechten geen belang aan een grote groep vrienden. Voor hen zijn een paar echt goede maten veel meer waard. Voor Thomas is het heel duidelijk. “Ik ken veel mensen, maar niet iedereen noem ik een vriend. Als ik in Mechelen iets ga drinken, zal op elk terras wel iemand iets komen zeggen. Zijn dat vrienden? Niet per se. De echte vrienden kan ik op één hand tellen en dat is oké. Ik hoef er niet meer te hebben.” Sander herkent zich in Thomas. Hijzelf heeft een stuk of drie goede vrienden. Ook mensen vanuit het middelbaar of van de scouts noemt Sander echt nog vrienden. Zo ging hij een tijdje geleden nog met enkelen kamperen en dat vond hij de max, maar volgens hem zijn dat een ander soort vrienden.

Hun bekendheid speelt volgens Sander en Thomas niet mee in hun vriendengroepen. Hun vrienden behandelen hen zoals de rest en daar genieten ze van. “Mijn beste maten weten soms echt niet waar ik mee bezig ben en dat vind ik zalig”, zegt Sander. “Mijn job komt ook gewoon niet veel ter sprake bij mij. Er is uiteraard altijd gezonde interesse, maar dat is in beide richtingen”, vult Thomas aan. “We zijn ook niet heel bekend. De mensen kennen ons wel en kinderen vinden ons ‘wauw’, maar jongeren van onze leeftijd vinden het gewoon een coole job.”

Natuurlijk heeft de coronacrisis ook een invloed gehad op de vriendschappen van de twee wrappers, zowel positief als negatief volgens Sander. “Corona heeft enkele vriendschappen nieuw leven ingeblazen. Je kon wat bijpraten en je vriendengroepen eens analyseren.” Voor Thomas was het afgelopen jaar het moment om te kijken wat prioritair is en wat niet. “Sommigen vroegen aan mij om eens te gaan wandelen, maar ik had niet het gevoel dat die vriendschappen daar ver genoeg voor stonden. Je hebt vrienden die leuk zijn om mee op café te gaan in groep, maar niet echt om twee uur alleen mee te gaan wandelen. Dat ben ik beginnen te beseffen tijdens corona.”

[Lees verder onder de foto.]

Hoewel vriendschappen volgens de twee komen en gaan, hopen ze dat hun beste vrienden nog altijd dezelfde zullen zijn binnen tien jaar. Al zorgen bepaalde gebeurtenissen ook voor nieuwe dynamieken binnen een vriendschap. Toen één van zijn beste maten van plan was om naar Gent te trekken, was dat voor Sander even slikken. “Die vriend woonde echt om de hoek en toen hij wilde verhuizen, hadden we echt een serieus gesprek: oké, hoe gaan we contact houden en elkaar nog vaak genoeg zien?” Een ervaring die Thomas ook niet onbekend is. “Ik had dat ook toen ik van Mechelen naar Antwerpen verhuisde. Dat was precies alsof we een relatie beëindigden. ‘We gaan elkaar minder zien en dat mag niet.’”

Wat met de vriendschap van de twee wrappers binnen tien jaar? Volgens Sander zal die een beetje verwateren, omdat ze dan waarschijnlijk niet meer bij Ketnet zullen werken. “Daar is niets aan te doen en dat is nog gebeurd. Niels Destadsbader, bijvoorbeeld, was bij Ketnet een goede maat. Als ik hem nu tegen het lijf loop, vragen we elkaar hoe het gaat en maken we plannen om nog eens een pintje te gaan drinken. Dat is genoeg.” Thomas denkt er ook zo over. “Tien dagen Gentse Feesten zullen er binnen enkele jaren niet meer inzitten. Ik denk dat mijn lichaam dat niet meer zal toelaten” (lacht).

Tekst: Igor Bulcke